อาทิตย์นี้ไม่มีอะไรมากครับ พอดีไปเจอบทความดีๆ มาจากพี่ looking และ apple772 จากเว็บ S2M
อยากให้อ่านทั้งสองบทความ ลองจับความรู้สึกดูท่านอาจได้อะไรกว่าที่ท่านคิดไว้มาก
โอกาสในวิกฤติ มีจริงๆ ... !
หากมองย้อนกลับไปในปี 2008 คือเมื่อประมาณ 4 -5 ปีที่ผ่านมานี้เอง..
ปีนั้นสร้างเศรษฐีรุ่นใหม่ จากการลงทุนหุ้นมากหน้าหลายตา
สำหรับผม แม้จะไม่ได้ขนาดเศรษฐี แต่จากปี 2008 นั้น ก็ทำให้ Retired จากงานประจำ และมาปักหลักทำ S2M แบบจริงจังตั้งแต่ปีถัดมา... การลงทุนในตอนนั้น ขนาดถอนเงินสำรองเลี้ยงชีพออกมา ให้คนในบริษัท งงๆ ว่าผมกำลังจะทำอะไร ?? แต่นั่นคือการมองเห็นบางสิ่ง ที่คุ้มค่า แก่การเสี่ยงในการลงทุน....
การลงทุนก้อนใหญ่ในตอนนั้น ไม่ได้เห็นผลโดยทันทีในวันรุ่งขึ้น หรือเดือนถัดมา ต้องใช้ความอดทนและความเข้าใจในการลงทุนอย่างลึกซึ้ง..
...แต่หลังจากนั้นปีถัดๆมา ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่วางแผนไว้ คุ้มสุดคุ้ม ด้วยการทำการบ้าน กลยุทธ์ในการลงทุน และจิตใจที่มั่นคง มีสติ มีสมาธิรู้ว่าทำอะไรอยู่ในตอนนั้น...
ต้องการสื่อถึงอะไร ??
สื่อให้เห็นว่า คำว่า โอกาสในวิกฤติ มีจริงๆ !!
เพียงแต่...อย่าหวังจะหาโอกาส หากเรายังไม่เข้าใจในวิกฤติ และอย่าคิดว่าโอกาสจะมาเคาะประตูหน้าบ้านในวันรุ่งขึ้น... ความอดทนรอ จำเป็นต้องมีเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม...
>>> เขาเป็นคนที่...เ ค า ร พ ตั ว เ อ ง <<<
ร้านซาลาเปาร้านหนึ่ง กิจการดีมาก มีลูกค้าเข้าร้านตลอดทั้งวัน อยู่มาวันหนึ่งมีขอทานสวมเสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ เนื้อตัวสกปรก มาที่ประตูร้าน ทำให้ลูกค้าหลายคนพากันอุดจมูกเดินหนี
ลูกจ้างของร้านก็เข้ามาต่อว่า และเอ่ยปากไล่ไปให้พ้นร้าน แต่ขอทานก็รีบอธิบาย "คุณครับ ผมไม่ได้มาขอทานหรอก แต่จะมาซื้อซาลาเปา" พร้อมกับเอาเหรียญเศษสตางค์ ออกมานับด้วยสองมือ...
ลูกจ้างรู้สึกรำคาญ ออกแรงปัด เหรียญทั้งหมด..ต ก พื้ น !!!
ขอทานตกใจ รีบก้มลงเก็บเหรียญบาทบนพื้น แต่หาอย่างไร ก็ขาดไป 1 บาท อยู่ดี
"เหรียญ 1 บาท นี่...คุณทำตกใช่ไหมครับ"
ขอทานเงยหน้ามอง ก็เห็นเถ้าแก่ของร้าน...เขาไม่กล้าแม้แต่จะรับเงินจากเถ้าแก่ และกำลังจะวิ่งหนีด้วยความลุกลี้ลุกลน แต่ก็ถูกเถ้าแก่เรียกให้หยุด พร้อมพูดว่า..."ยินดี ต้อนรับครับ คุณลูกค้า !!! ไม่ทราบว่าคุณต้องการ ซาลาเปาไส้อะไร"
ขอทานตะลึงงัน ผ่านไปสักพัก จึงตอบกลับไปว่า "ผมอยากได้ซาลาเปาไส้หมู 1 ลูก" "ครับ...กรุณารอสักครู่" แล้วหันไปคีบซาลาเปาไส้หมู ออกจากซึ้งมา และยื่นให้ขอทานอย่างนอบน้อม และหันไปถามลูกจ้างว่า...
"นี่คือวิธีต้อนรับลูกค้าของเธองั้นหรือ"
"แต่เค้าเป็นแค่ ขอทานคนหนึ่ง" ลูกจ้างอธิบาย
"ต่อให้เค้าเป็นขอทาน ก็เป็นลูกค้าของเรา เธอโดนไล่ออกแล้วล่ะ" เถ้าแก่กล่าว
จากนั้น...เรื่องที่ทำให้คนในร้าน ตกใจยิ่งกว่า ก็คือ...เถ้าแก่ให้ขอทานคนนี้ มาเป็นลูกจ้างในร้าน และเมื่อขอทานคนนี้ ชำระร่างกายจนสะอาด เผยให้เห็นหน้าตาที่หล่อเหลาผิดคาด อีกทั้งยังขยันขันแข็ง กลายเป็นผู้ช่วยของร้านได้อย่างดี...
ภายหลังมีคนถามเถ้าแก่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเถ้าแก่ดูออกได้อย่างไรว่า แท้จริงแล้วขอทานคนนี้ เป็นทองชั้นดี เถ้าแก่ตอบกลับมาว่า...
"ที่จริงแล้วง่ายมาก เขาไม่ได้มาขอซาลาเปากิน แต่เขารวบรวมเงินอย่างอยากลำบาก มีเงินแล้วค่อยมาซื้อซาลาเปาของเรา แสดงให้เห็นว่า...
>>> เขาเป็นคนที่...เ ค า ร พ ตั ว เ อ ง <<<
.........................................................
การไม่เคารพผู้อื่น หมายถึงการไม่เคารพตัวเอง
และ มีเพียงคนที่เคารพตัวเองเท่านั้น
จึงจะเคารพ...งานที่ตัวเองทำ"
ที่มา: Saladaeng Dentist and Pattarapon Rungjirarat
